مقایسه سطوح سرمی لپتین و آدیپونکتین در زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری و زنان باردار سالم

مقدمه: دیابت بارداری، به درجه ای از عدم تحمل گلوکز گفته می شود که اولین بار طی دوران بارداری تشخیص داده و یا ایجاد می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی سطوح سرمی لپتین و آدیپونکتین و نیز ارتباط بین میزان نسبت آدیپونکتین به لپتین و مقاومت به انسولین در دیابت بارداری انجام شد. روش‌کار: این مطالعه مقطعی در سال 1391 بر روی 30 زن باردار مبتلا به دیابت بارداری و 30 زن باردار سالم در بیمارستان عسلیان خرم آباد انجام شد. میزان سطوح سرمی انسولین، لپتین و آدیپونکتین با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها پس از گرد آوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های من ویتنی مستقل و آنالیز همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین سطوح سرمی لپتین بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (20/0=p) اما میانگین سطوح سرمی آدیپونکتین در زنان مبتلا به دیابت بارداری به طور معنی داری پایین تر از زنان باردار سالم بود (01/0=p). میانگین سطوح سرمی انسولین بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (42/0=p)، اما مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت بارداری به طور معنی داری بالاتر از زنان باردار سالم بود (04/0=p). نسبت آدیپونکتین به لپتین در زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری به طور معنی داری پایین تر از زنان باردار سالم بود (01/0=p). نتیجه‌گیری: نسبت آدیپونکتین به لپتین می تواند به عنوان یک زیست شناسگر جهت بررسی و یا تشخیص زودرس مقاومت به انسولین در دیابت بارداری معرفی شود.